ಯೋಚಿಸಿ ನಮ್ಮ ನಮ್ಮ ಹುಟ್ಟಿದ ಹಬ್ಬಗಳನ್ನು ನಾವುಗಳು ಬಾಲ್ಯದಲ್ಲಿ ಹೇಗೆ ಆಚರಿಸಿಕೊಂಡಿರುತ್ತೇವೆ ಎಂಬುದನ್ನು.
ಇಂದು ನಮ್ಮ ಗೆಳೆಯರುಗಳು ತಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳ ಮೊದಲನೆಯ ವರ್ಷದ ಹುಟ್ಟಿದ ದಿನವನ್ನು ಎಷ್ಟೊಂದು ಸಂಭ್ರಮವವಾಗಿ ತನ್ನ ಸ್ನೇಹಿತರುಗಳು ಮತ್ತು ಸಂಬಂಧಿಕರುಗಳನ್ನು ಆಹ್ವಾನಿಸಿ ಮಗುವಿಗೆ ಒಂದು ಉತ್ತಮವಾದ ಮರೆಯಲಾರದ ದಿನವನ್ನಾಗಿ ಮಾಡುತ್ತಿರುತ್ತಾರೆ. ಆದರೆ ಎರಡು ವರ್ಷದ ಆ ಮಗುವಿಗೆ ಈ ಸಂಭ್ರಮದ ಅನುಭವ ಹೆಚ್ಚು ಆಗಲಾರದೇನೋ. ಆದರೆ ಹೆತ್ತವರು ಮತ್ತು ಸ್ನೇಹಿತರುಗಳು ಆ ದಿನ ಮಗುವನ್ನು ಕಂಡು ಮತ್ತು ಆದರ ನಗುವನ್ನು ಆದರ ತುಂಟಾಟವನ್ನು ಕಂಡು ಸಂಭ್ರಮಿಸುತ್ತಾರೆ.
ಆದರೂ ಈ ಮೊದಲ ಹುಟ್ಟುಹಬ್ಬದ ನೆನಪುಗಳನ್ನು ಮುಂದೆ ಆ ಮಗು ಬೆಳೆದು ದೊಡ್ಡವನಾದ ಮೇಲೆ ನೋಡಿ ಖುಷಿಪಡುವಂತೆ ಮಾಡುವಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ತಂತ್ರಙ್ಞಾನ ಮುಂದುವರಿದೆದೆ. ಸಂತೋಷದ ಪ್ರತಿ ಕ್ಷಣವನ್ನು ನಾವುಗಳು ಹಾಗೆಯೇ ಎತ್ತಿಟ್ಟುಕೊಳ್ಳಬಹುದು. ಅಷ್ಟರ ಮಟ್ಟಿಗೆ ನಾವುಗಳಂತೂ ಮುಂದುವರಿದಿದ್ದೇವೆ. ಆದಕ್ಕೆ ನಮ್ಮ ಇಂದಿನ ಪಾಸ್ಟ್ ಯುಗಕ್ಕೆ ಥ್ಯಾಂಕ್ಸ್ ಹೇಳಲೆ ಬೇಕು.
ಬೆಳೆಯುತ್ತಾ ಬೆಳೆಯುತ್ತಾ ಮಗು ತನ್ನ ಜನ್ಮ ದಿನಾಂಕವನ್ನು ಶಾಲೆಯನ್ನು ಸೇರಿದ ಮೇಲೆ ನೆನಪಲ್ಲಿ ಇಟ್ಟುಕೊಳ್ಳಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸುತ್ತದೆ.
ಆದರೆ ಹಿಂದೆ ನಾವುಗಳು ಶಾಲೆಗೆ ಹೆಜ್ಜೆಯನ್ನು ಹಾಕಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದಾಗ ನಮ್ಮ ಹುಟ್ಟಿದ ದಿನಗಳು ನಮಗಂತೂ ಗೊತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಹಳ್ಳಿಯಲ್ಲಿ ಹೆತ್ತವರಿಗೂ ಅದೊಂದು ಪ್ರಾಮುಖ್ಯವಾದ ವಿಷಯವಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಹುಟ್ಟಿದ್ದು ಯಾವುದೋ ದಿನಾಂಕವಾದರೇ ಶಾಲೆಯ ದಾಖಲಾತಿಯಲ್ಲಿ ಮತ್ತೊಂದು ದಿನಾಂಕ. ಹೀಗೆ ಎರಡೇರಡು ದಿನಾಂಕಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿರುವವರ ಪಾಡು ಇಂದು ಬೇಡ.
ಯಾಕೆಂದರೇ ನಾವುಗಳು ದಾಖಲಾತಿಯ ದಿನಾಂಕದಂದು ವಿಷ್ ಮಾಡಿದರೇ ಅವರ ಉತ್ತರ ಇದು ನನ್ನ ನಿಜವಾದ ದಿನಾಂಕವಲ್ಲ ಮಹಾರಾಯ! ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ. ಹೀಗಾಗಿ ಅವರುಗಳ ಹುಟ್ಟು ಹಬ್ಬ ಆಚರಣೆಯನ್ನು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಮೀಸ್ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಲೇ ಇರುತ್ತೇವೆ.
ಹಳ್ಳಿಯಲ್ಲಿರುವಾಗ ಹಿಂದೆ ಇದು ಅಂಥ ಮಹತ್ವದ ವಿಷಯವಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಅದು ಮತ್ತೊಂದು ದಿನ ಅಷ್ಟೇ. ನಮ್ಮ ಹೆತ್ತವರ ಕೆಲಸ ಕಷ್ಟ ಕಾರ್ಪಾಣ್ಯಗಳ ಜಂಜಾಟದಲ್ಲಿ ಅದು ಎಲ್ಲೂ ಕಳೆದು ಹೋಗಿಬಿಟ್ಟಿರುತ್ತಿತ್ತು. ನಮ್ಮ ಹಿರಿಯರೆಲ್ಲಾ ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಅನಕ್ಷರಸ್ಥರೆ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಇದ್ದಾ ಕಾರಣ ಅದನ್ನು ಒಂದು ಕಡೆ ನೋಟ್ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು ಎಂಬ ಅರಿವು ಇಲ್ಲದರಿಂದ ಅದು ಎಲ್ಲೂ ಸರಿಯಾಗಿ ದಾಖಲಾಗಿರುತಿರಲಿಲ್ಲ.
ಆದರೇ ಸ್ವಲ್ಪ ತಿಳಿದಿರುವವರು ಅದನ್ನು ಅಮವಾಸ್ಯೆ ಹುಣ್ಣಿಮೆ, ಹಬ್ಬ ಹರಿದಿನ ಹೀಗೆ ಅದರ ಹತ್ತಿರ ಅಥವಾ ಏನಾದರೂ ಒಂದು ಪ್ರಕೃತಿಯಲ್ಲಿ ಆ ವರ್ಷ ಘಟಿಸಿದ ಆಸುಪಾಸಿನ ದಿನಗಳನ್ನು ಹುಟ್ಟಿದ ನಮ್ಮಗಳ ದಿನವನ್ನು ನೆನಪು ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಲು ಬಳಸುತ್ತಿದ್ದರು. ಆದೇ ಅವರಿಗೆ ರೀಮೈಂಡರ್.
ನೋಡ ಬನ್ನಿ ನಾವುಗಳು ಎಷ್ಟೊಂದು ಬದಲಾಗಿರುವೆವು ಅಲ್ಲವಾ?
ನಮ್ಮ ಹುಟ್ಟಿದ ದಿನದಂದೂ ನಮಗೆ ಎಷ್ಟೊಂದು ಶುಭಾಶಯ ಕರೆಗಳು, ಎಸ್. ಎಂ.ಎಸ್ ಗಳು, ಫೇಸ್ ಬುಕ್ ಕಾಂಮೇಂಟುಗಳು. ಇಡೀ ನಮ್ಮ ಜೀವನವನ್ನೆ ಅಂಗೈಯಲ್ಲಿ ಕಾಣುವಂತಹ ಅನುಭವ. ನಾವುಗಳು ನಮ್ಮ ಹುಟ್ಟಿದ ದಿನವನ್ನು ನೆನಪಿನಲ್ಲಿ ಇಟ್ಟುಕೊಂಡಿರದಿದ್ದರೂ ನಮ್ಮ ಪ್ರೀತಿ ಪಾತ್ರರು, ಸ್ನೇಹಿತರುಗಳು ನಮಗೆ ಸಂಭ್ರಮದಿಂದ ಶುಭಾಶಯಗಳನ್ನು ಕೋರುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ನೆನಪಿಸಿ ನಮ್ಮನ್ನು ಖುಷಿ ಮಾಡಿ ನಮ್ಮ ಭವ್ಯ ಮುಂದಿನ ಜೀವನ ಭ್ರೈಟ್ ಆಗಿರಲಿ ಎಂದು ಹರಸುತ್ತಾರೆ.
ಇದೇ ಅಲ್ಲವಾ ಖುಷಿಯ ಗಳಿಗೆಗಳು.
ಒಬ್ಬರೂಬ್ಬರನ್ನು ಪರಿಚಯ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಸ್ನೇಹಿತರಾದೇವು ಅಂದರೇ ನಾವುಗಳು ಮೊದಲು ತಿಳಿದುಕೊಳ್ಳುವುದು ಅವರ ಜನ್ಮ ದಿನವನ್ನು. ಜನ್ಮ ದಿನವನ್ನು ನೆನಪಿನಲ್ಲಿ ಇಟ್ಟುಕೊಳ್ಳುವ ಅವಶ್ಯಕತೆಯೇ ಇಲ್ಲ. ಜಸ್ಟ್ ಅದನ್ನು ಸೇಲ್ ಪೋನಿನ ರೀಮೈಂಡರ್ ನಲ್ಲಿ ಹಾಕಿ ಬಿಟ್ಟಾರಾಯಿತು. ಅದೇ ನಮ್ಮನ್ನು ಎಚ್ಚರಿಸುತ್ತದೆ. ಬಾಸ್ ನಿಮ್ಮ ಪ್ರೇಂಡ್ ಬರ್ತಡೇ ಇಂದು! ವಿಷ್ ಮಾಡೋ ಅಂತಾ.
ಫೇಸ್ ಬುಕ್, ಆರ್ಕುಟ್ ಇತ್ಯಾದಿ ಸೈಟ್ ಗಳನ್ನು ಒಪನ್ ಮಾಡಿದರೇ ಸಾಕು ಅಲ್ಲಿಯೋ ಸಹ ಅದೇ ನಿಮ್ಮನ್ನು ಅಲರ್ಟ್ ಮಾಡುತ್ತದೆ. ಸೋ ನೀವುಗಳು ಮರೆಯಲು ಕಾರಣವೇ ಇಲ್ಲ.
ಎಷ್ಟೊಂದು ಅನುಕೂಲ ಅಲ್ಲವಾ!
ನನಗೆ ಅನಿಸುತ್ತದೆ. ನಾವುಗಳೂ ಉಪಯೋಗಿಸುವ ಈ ಎಲ್ಲಾ ಉಪಕರಣಗಳು ನಮ್ಮ ಜೀವನವನ್ನು ಎಷ್ಟೊಂದು ತೀರ ಹತ್ತಿರದವರನ್ನಾಗಿ ಮಾಡಿಬಿಟ್ಟಿದೆ ಅಂತಾ! ಯಾವುದು ಅತಿ ಮುಖ್ಯ ಅದನ್ನು ಚಾಚು ತಪ್ಪದೇ ಆಚರಿಸುವಂತೆ ಮತ್ತು ಅಳವಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುವಂತೆ ಮಾಡುತ್ತಿದೆ ಅಲ್ಲವಾ?
ನಾವುಗಳು ವಿಷ್ ಮಾಡುವುದರಲ್ಲೂ ಹೊಸ ಹೊಸತನವನ್ನು ತಂದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದೇವೆ. ಅವರುಗಳಿಗೆ ನಾವುಗಳು ಕೊಡುವ ಉಡುಗರೆಗಳು.. ಅವುಗಳ ಆಯ್ಕೆ ಹೀಗೆ ತರಾವೇರಿ ಚಟುವಟಿಕೆಗಳು ನಿತ್ಯ ಜಾರಿಯಲ್ಲಿರುತ್ತವೆ.
ಗೆಳೆಯ ಗೆಳತಿಗೆ, ಗೆಳತಿ ಗೆಳೆಯನಿಗೆ ಹೀಗೆ ಪರಸ್ಪರರ ಶುಭಾಶಯಗಳ ಸರಣಿಯ ವೈವಿಧ್ಯಮಯವನ್ನು ನೋಡಿ ಆನಂದಿಸಬೇಕು. ಅಲ್ಲಿ ಏನೇನೋ ಕೋರಿಕೆಗಳು. ಶುಭಾಶಯಗಳು ನೆಪ ಮಾತ್ರವೇನೋ ಅನಿಸುತ್ತದೆ. ಪರಸ್ಪರರ ಮೆಚ್ಚಿಗೆಯನ್ನು ಗಳಿಸಲು ಇದು ಒಂದು ಕಾರಣವೇನೋ ಎನ್ನಿಸುವಷ್ಟರ ಮಟ್ಟಿಗೆ. ಇದು ನಮ್ಮ ನಗರ ಮಂದಿಯ ಬರ್ತಡೇ ಸೆಲೆಬ್ರೇಷ್ ನ್ ಶೈಲಿ ಬಿಡಿ.
ಆ ಒಂದು ದಿನ ಮಾತ್ರ ಅವನ/ಅವಳ ದಿನ! ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಈ ಒಂದು ದಿನ ಇದ್ದೇ ಇರುತ್ತದೆ!
ನಮಗೆ ಗೊತ್ತಿರುವುದು ನಮ್ಮ ಹುಟ್ಟಿನಿಂದ ಗಾಂಧಿ ಜಯಂತಿ ಮಾತ್ರ.
ಆದರೇ ನಮ್ಮ ನಮ್ಮ ಸುತ್ತಲಿನವರ ನಮಗೆ ತಿಳಿದಿರುವವರ ನಿತ್ಯ ಜಯಂತಿಗಳು ಅಪಾರ. ಹೌದು! ಇದು ಬೇಕು ಅಲ್ಲಿ ಪರಸ್ಪರರನ್ನು ಬೆಸೆಯುವ ಮತ್ತು ಪರಸ್ಪರರನ್ನು ಅರಿಯುವ ಒಂದು ದಾರಿಯಿದೆ.
ನಮ್ಮಗಳ ಹುಟ್ಟಿದ ಹಬ್ಬದ ಆಚರಣೆ ಕೇವಲ ಹೆತ್ತವರಿಗಳಿಗೆ ಮತ್ತು ಕುಟುಂಬದವರಿಗೆ ಮಾತ್ರ ಸೀಮಿತವಾಗಿದ್ದುದು.. ಬರುತ್ತಾ ಬರುತ್ತಾ ಸ್ನೇಹ ಸಮೋಹದ ಮೊಲಕ ಹಲವು ಮಂದಿಗಳವರೆಗೆ ಹರಿಯುತ್ತಿದೆ. ಇದೇ ಅಲ್ಲವಾ ಜೀವನದ ವೇಗ!
ಇದು ನಿತ್ಯ ಜಾರಿಯಲ್ಲಿರಬೇಕು.. ಸಂತೋಷಪಡುವ ಕ್ಷಣಗಳು ನಿತ್ಯ ಹರಿಯುತ್ತಿರಲಿ.
ಕಾಮೆಂಟ್‌ಗಳಿಲ್ಲ:
ಕಾಮೆಂಟ್‌ ಪೋಸ್ಟ್ ಮಾಡಿ