ಮೊದ ಮೊದಲು ಶಾಲೆಗಳಿಗೆ ಕೇವಲ ಕೆಲವೇ ದಿನಗಳವರೆಗೆ ರಜಾವಿರಬೇಕು ಅನಿಸಿತ್ತು. ರಜೆ ಇದ್ದರೇ ಮಕ್ಕಳಾದ ನಮಗೆ ಖುಷಿಯೇ ಸರಿ.
ಆದರೂ ಅಮೆರಿಕಾದಲ್ಲಿ ಶಾಲೆಗಳಿಗೆ ಹೋಗುವ ಸಂತಸವೇ ಬೇರೆ. ನನ್ನಂತ ಯಾವೊಂದು ಚಿಕ್ಕ ಚಿಕ್ಕ ಮಕ್ಕಳು ಸ್ಕೂಲಿಗೆ ಹೋಗವ ಮಜಾವನ್ನು ಮಿಸ್ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಲು ಬಯಸುವುದಿಲ್ಲ. ಅದೂ ಇದೇ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಪ್ರಥಮ ಬಾರಿಗೆ ಶಾಲಾ ಬಸ್ ನಲ್ಲಿ ಹೋಗುವುದು, ಹೊಸ ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿನ ವಾತಾವರಣ ನಮ್ಮ ಮಗು ಮನಸ್ಸುಗಳಿಗೆ ವಿಸ್ಮಯವನ್ನೇ ಉಂಟು ಮಾಡಿತ್ತು.
ನಿಮಗೆ ಗೊತ್ತಾ ಶಾಲೆ ಶುರುವಾದ ದಿನದಿಂದ ಈ ಉದ್ದನೆಯ ಆಕಸ್ಮಿಕ ರಜೆಯನ್ನು ಕೊಡುವವರೆಗೂ ನಾನೆಂದೂ ಒಂದು ದಿನವೂ ರಜೆ ಯನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡಿರಲಿಲ್ಲ!
ಮುಂಜಾನೆಯಲ್ಲಿ ಶಾಲೆಗೆ ಹೋಗಬೇಕೆಂದು ಬೇಗ ಎದ್ದೇಳುವುದು, ಸ್ನಾನ ಮಾಡುವುದು, ಬ್ರೇಕ್ ಪಾಸ್ಟ ಎಂದು ದೋಸೆಯನ್ನು ತಿಂದು, ರೇಡಿಯಾಗಿ ನಮ್ಮ ಅಕ್ಕಪಕ್ಕದ ಸ್ನೇಹಿತರೊಡಗೂಡಿ ಬಸ್ ಬರುವುದಕ್ಕೆ ಮುಂಚೆ ಬಸ್ ಸ್ಟಾಪ್ ಗೆ ಹೋಗುವುದು. ಇರುವ ಇಷ್ಟು ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದ ನಮ್ಮ ತರಲೆಗಳಿಗೆ ಹೆತ್ತವರು ಶಾಕ್ ಆಗುತ್ತಿದ್ದರು.
ಅದು ಹೇಗೆ ಈ ಮಕ್ಕಳು ಬಸ್ ನಲ್ಲಿ ಮತ್ತು ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿ ನಡೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೋ ಎಂದು ತಲೆ ಕೆರೆದುಕೊಂಡು ನಮ್ಮನ್ನು ಬಸ್ ಹತ್ತಿಸಿ ಮನೆಗೆ ಬರುತ್ತಿದ್ದರು. ಆ ಮಜವೇ ಈಗ ಇಲ್ಲ. ಬೇಗ ಏಳುವುದು ಬೇಕಾಗಿಲ್ಲ. ಬೇಗ ಬೇಗ ಸ್ನಾನ ಮಾಡಿ , ತಿಂಡಿ ತಿನ್ನುವ ಜರೂರತೆ ಇಲ್ಲದ ಮಕ್ಕಳ ಬದುಕಾಗಿದೆ.
ಉಫ್ ತರಾವೇರಿ ಒಂದು ವರುಷವಾಯಿತು. ಶುರುವಲ್ಲಿ ಸಮ್ ರ್ ಬ್ರೇಕ್ ಮುಗಿದ ಮೇಲೆ ಮತ್ತೆ ಶಾಲೆಗಳು ಶುರುವಾಗಬಹುದು ಎಂದು ಅನಿಸಿತ್ತು. ಆದರೇ ಈ ಕಾಯಿಲೆ ಎಲ್ಲದಕ್ಕೂ ಗೋಲಿಯನ್ನು ಹೊಡೆದುಬಿಟ್ಟಿದೆ. ಕರೊನಾ ಕರೋನಾ ಎಲ್ಲಿಯು ಈ ಒಂದು ಶಬ್ಧ ಬಿಟ್ಟರೆ ಬೇರೆ ಮಾತಿಲ್ಲ. ತಲೆ ಕೆಟ್ಟು ಹೋಗುವಷ್ಟು ಈ ಶಬ್ಧ ಆಕ್ಸ್ ಪರ್ಡ್ ಡಿಕ್ಷನರಿ ಸೇರಿಬಿಟ್ಟಿರಬೇಕು.
ನಮ್ಮಂತೆಯೇ ನಮ್ಮ ಅಪ್ಪನಿಗೂ ಧೀರ್ಘವಾದ ಮನೆಯಿಂದಲೇ ಕೆಲಸ ಮಾಡಿ ಎಂದು ಹೇಳಿದ್ದಾರೆ. ಅವರು ಸಹ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಎದ್ದು ಕೆಲಸ ಶುರುಮಾಡುತ್ತಾರೆ. ಅವರುಗಳ ಕೆಲಸ ದೇವರಿಗೆ ಪ್ರೀತಿ. ಹಗಲು ರಾತ್ರಿ ಕೆಲಸ ಮತ್ತು ಕೆಲಸ. ಅದು ಏನೂ ಕಂಪ್ಯೂಟರನಲ್ಲಿ ಕುಟ್ಟುತ್ತಾರೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ.
ಶುರುವಲ್ಲಿ ಶಾಲೆಯಿಂದ ಸ್ವಲ್ಪ ಓದುವುದಕ್ಕೆ ಕೊಡುತ್ತಿದ್ದರು. ಅದನ್ನು ನಮ್ಮ ಅಮ್ಮ ಸ್ವಲ್ಪ ಓದಿಸಿ ಪೂರ್ತಿ ಆಟವಾಡುವುದಕ್ಕೆ ಬಿಟ್ಟು ಬಿಡುತ್ತಿದ್ದರು. ಖುಷಿಯಿಂದ ಮನೆಯಲ್ಲಿಯೇ ಎಲ್ಲಾ ಜೀವನ. ಅದೇ ಬೇಜಾರು ವಿಷಯ. ಹೊರಗೆ ಯಾರೂ ಗುಂಪು ಗೂಡಿ ಹೋಗುವಾಗಿಲ್ಲ. ಪಾರ್ಕ್ ಇಲ್ಲ. ಗೇಮ್ ಇಲ್ಲ. ಸ್ನೇಹಿತರಂತೂ ಇಲ್ಲವೇ ಇಲ್ಲ. ಯಾಕೇ ಬೇಕು ಈ ರಜಾ ಅನಿಸಲೂ ಜಾಸ್ತಿ ದಿನಗಳೇನು ಬೇಕಾಗಲಿಲ್ಲ.
ಶಾಲೆಯವರೂ ಏನೂ ಮಾಡದಂತಾಗಿ ಕರೋನಕ್ಕೆ ಹೆದರಿದಂತೆ ಕಾಣಿಸುತ್ತದೆ. ನಿಮ್ಮ ಕಿಂಡರ್ ಗಾರ್ಡ್ ನ್ ಶೈಕ್ಷಣಿಕ ವರುಷ ಪೂರ್ತಿಯಾಗಿದೆ ಮತ್ತು ನಿಮ್ಮನು ತೆರ್ಗಡೆ ಮಾಡಿ ಒಂದನೇ ತರಗತಿ ಕಳಿಸಿದ್ದೇವೆ. ಮುಂದಿನ ಶೈಕ್ಷಣಿಕ ವರುಷದಲ್ಲಿ ಮತ್ತೆ ಸಿಗೋಣವೆಂದು ಒಂದು ಮೈಲ್ ಕಳಿಸಿ ಹ್ಯಾಪು ಮೊರೆ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಊಶ್ ಎಂದಿರಬೇಕು. ಪುನಃ ನನ್ನ ನೆಚ್ಚಿನ ಟೀಚರ್ಸ್ ಗಳನ್ನು ನೋಡುವ ಅವಕಾಶವೇ ಇಲ್ಲದಂತಾಯಿತು.
ಯಾವಾಗ ಈ ಕರೋನಾ ಶಬ್ಧ ಕಣ್ ಮರೆಯಾಗುವುದು ಎಂದು ಕಾದಿದ್ದೇ ಬಂದಿದ್ದು. ಸಮ್ಮರ್ ರಜೆಯೊತ್ತಿಗೆ ಏನಾದರೂ ಆಗಿ ಶಾಲೆ ಶುರುವಾಗುವುದು ಅನಿಸಿದ್ದು ಸುಳ್ಳಾಯಿತು.
ನನ್ನ ಜೀವನದ ಮೊದಲನೇ ತರಗತಿಗೆ ಶಾಲೆಗೆ ನಲಿಯುತ ಕುಣಿಯುತ ಬಸ್ ನಲ್ಲಿ ಹೋಗುವ ಅದೃಷ್ಟ ಪುನಃ ಇಲ್ಲವಾಯಿತು. ಎಲ್ಲಾ ಶಾಲೆಗಳು ಪೂರ್ತಿ ಆನ್ ಲೈನ್ ಎಂದು ಆಗಸ್ಟನಲ್ಲಿ ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದರು. ತಾಯಿಯೇ ಮೊದಲ ಗುರು ಎಂಬಂತೆ ನಮ್ಮ ಅಮ್ಮನೇ ನನ್ನ ಗುರುಗಳು. ಅವಳೇ ಎಲ್ಲಾ ಸಬ್ಜಕ್ಟಗಳನ್ನು ಹೇಳಿ ಕೊಡುವ ಆಲ್ ರೌಂಡರ್ ಮೇಡಮ್.
ಈ ಒಂದು ಚಿಕ್ಕ ವೈರ್ ಸ್ ಬಗ್ಗೆ ಟಿ.ವಿ ಯಲ್ಲಿ ಕೇಳಿ ಕೇಳಿ ಸಾಕಾಗಿದೆ. ನಮ್ಮ ಪೂರ್ತಿ ಜೀವನ ಶೈಲಿಯೇ ಬದಲಾಗಿದೆ. ಎಲ್ಲಿಯೂ ಹೊರಗಡೆ ಹೋಗದೇ ಆಟವಾಡದ ಪೂರ್ತಿ ಒಂದು ವರುಷ ನೆನಸಿಕೊಂಡರೇ ಇಂದಿನ ಮಕ್ಕಳೇ ಮುಂದಿನ ಪ್ರಜೆಗಳು ಎಂದು ಹೇಳುವ ಕೋಟ್ ಬದಲಿಸಬೇಕು. ನಾವುಗಳು ಹೀಗಾಗಲೇ ಕಿರಿ ವಯಸ್ಸಿನಿಂದ ಹಿರಿ ವಯಸ್ಸಿಗೆ ಬಂದಂತಾಗಿದ್ದೇವೆ.
ನಾನಯಿತು ನನ್ನ ಪುಟ್ಟ ಪುಟ್ಟ ಆಟದ ಸಾಮನುಗಳು, ಟಾಯ್ಸ್ ಗಳಲ್ಲಿ ನಿತ್ಯ ಆಟವಾಡುವುದು. ನನ್ನ ಮಮ್ಮಿ ಪಪ್ಪರ ಜೊತೆಯಲ್ಲಿ ನಿತ್ಯ ಕಾಲ ಕಳೆಯುವುದಾಗಿದೆ. ಸಿಕ್ಕಾಗ ಓದುವುದು, ಬೇಜಾರಾದಾಗ ಆಟವಾಡುವುದು, ಟಿವಿ ನೋಡುವುದು ಹೀಗೆ ನಿತ್ಯ ಜೀವನ.
ಯಾರೊಬ್ಬರೂ ಖುಷಿಯಾಗಿ ಈ ದಿನಗಳನ್ನು ನೆನೆಯುವುದಿಲ್ಲವೆನಿಸುತ್ತದೆ. ಹೌದು ಅನುಮಾನವಿಲ್ಲದೆ ಹೊರಗೆ ಹೋಗಿ ಅಡ್ಡಾಡುವ ದಿನಗಳನ್ನು ಕಿತ್ತುಕೊಂಡ ವೈರಸ್ಗೆ ನನ್ನ ದಿಕ್ಕಾರವಿರಲಿ.
ಮನುಷ್ಯ ಸಂಘ ಜೀವಿ ಎಂದು ಎಲ್ಲೊ ಓದಿದ ಸಾಲು.. ಆದರೇ ಅದನ್ನೇ ಸುಳ್ಳು ಮಾಡುವಂತೆ ಈ ಒಂದು ವರುಷ ನೀನಾಯಿತು ನಿನ್ನ ಮನೆಯವರಾಯಿತು ಎಂದು ಮನೆಯಲ್ಲಿಯೇ ಉಳಿಯುವಂತಾಗಿದ್ದು ದುಃಖಕರ ಸಂಘತಿ.
ಎಲ್ಲಿಯು ಟೂರ್ ಇಲ್ಲದ, ಯಾರ ಜೊತೆಯಲ್ಲಿಯು ಖುಷಿಯ ಕ್ಷಣಗಳನ್ನು , ಪಾರ್ಟಿಗಳನ್ನು, ಹಬ್ಬ ಹರಿ ದಿನಗಳನ್ನು, ದೇವರು ದೇವಸ್ಥಾನಗಳನ್ನು ನೋಡದೇ ಈ ವರುಷವನ್ನು ಕಳೆದಿದ್ದು ಬೇಜಾರು ವಿಷಯ.
ನಾಲ್ಕು ಗೋಡೆಯಲ್ಲಿ ಹೇಗೆ ಜೀವನವನ್ನು ಕಳೆಯಬಹುದು? ಅದು ಖುಷಿಯಾಗಿ ಹಿರಿ ತಲೆಗಳಂತೆ ಎನ್ನುವುದನ್ನು ಚೆನ್ನಾಗಿಯೇ ಈ ರೋಗ ಇಡೀ ಜಗತ್ತಿಗೆ ಕಲಿಸಿಕೊಟ್ಟಿದೆ. ಜೈಲ್ ಜೀವನಕ್ಕೂ ನಮ್ಮ ಜೀವನಕ್ಕೂ ಯಾವುದೇ ವ್ಯತ್ಯಾಸವಂತು ಕಾಣುತ್ತಿಲ್ಲ.
ದೊಡ್ಡ ದೋಡ್ಡ ಡಾಕ್ಟರ್ ಗಳಿಗೆ ಚಿಕಿತ್ಸೆ ಕಂಡು ಹಿಡಿಯಲು ಕಷ್ಟವಾಗಿರುವ ಈ ವೈರಸ್ಸೇ ೨೦೨೦ ರ ಬೇಸ್ಟ್ ಥಿಂಗ್ ಆಗಿದೆ. ಕೋವಿಡ್ ೧೯ ನ್ನು ಯಾರು ಕಟ್ಟಿ ನಿಲ್ಲಿಸಲಾರದ ಮಟ್ಟಿಗೆ ಪುನಃ ೨೦೨೧ ಗೆ ಹೋಗುತ್ತಿರುವುದು ಬೇಜಾರು ಆಗುತ್ತಿದೆ.
ಸುಖ ಸುಮ್ಮನೇ ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಎಷ್ಟೊಂದು ಮಂದಿ ಈ ರೋಗಕ್ಕೆ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲದ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ತುತ್ತಾಗುತ್ತಿರುವುದು ಭಯವನ್ನುಂಟು ಮಾಡುತ್ತಿದೆ.
ಪುನಃ ಎಲ್ಲಾ ಗೆಳೆಯರೊಂದಿಗೆ ಮಕ್ಕಳು ಮಕ್ಕಳಾಗಿ ಬಯಲಲ್ಲಿ ಆಡುತ್ತಾ, ಕುಣಿಯುತ್ತಾ ಬೆಳೆಯುವ ದಿನಗಳ ಬೇಗ ಬೇಗ ಬರಲಿ ಎಂದು ಕೇಳುವುದು ನಿರಂತರವಾಗಿದೆ. ನಮ್ಮ ಜೀವನದ ಈ ಒಂದು ವರುಷದ ಬಾಲ್ಯ ಜೀವನವನ್ನು ಯಾರು ಮರಳಿ ನಮಗೆ ಕೊಡಲಾರರು. ಆದರೂ ಈ ಕೆಟ್ಟ ರೋಗದಿಂದ ಬಚವಾಗಿ ಬದುಕಿದರೇ ಅದೇ ಭಾಗ್ಯ ಎನ್ನುವಂತಾಗಿದೆ.
ಮಾಸ್ಕ್ ಒಂದೇ ರಾಮ ಭಾಣವಾಗಿದ್ದರೂ ನಮ್ಮಂತಹ ಚಿಕ್ಕ ವಯಸ್ಸಿನವರು ಮತ್ತು ವಯಸ್ಸಾದವರೂ ಯಾವಗಲೂ ಮಾಸ್ಕ್ ಧರಿಸಿ ವೈರಸ್ ನಿಂದ ಬಚವಾಗುವುದು ಕಷ್ಟವೇ.
