ನಿನ್ನನ್ನು ಕೇವಲ ಆ ಒಂದು ನಿನ್ನ ಹಳೆಯ ಪೋಟೊವನ್ನು ನೋಡುತ್ತಾ ನೋಡುತ್ತಾ ನಿನ್ನ ಮೇಲಿನ ನನ್ನ ಆ ಕನಸಿನ ಚಿತ್ತಾರಕ್ಕೆ ಒಂದು ಪೂರ್ಣ ವಿರಾಮವನ್ನು ಕೊಡುವ ಘಳಿಗೆ ಇಂದು ಕೊಡಿ ಬರುತ್ತಿದೆ.
ನಿನಗೊಂತೂ ಒಂದು ಓದು ಸಾಧನೆ ಎಂಬುದು ಇದೆ. ಅದರಲ್ಲಿ ನೀ ನನ್ನನ್ನು ಕೆಲವು ಸಮಯ ಮರೆಯಬಹುದು. ಆದರೆ ನನಗೆ ಎಂಟು ಗಂಟೆಯ ಕೆಲಸದ ಸಮಯದಲ್ಲೂ ಸಹ ನಿನ್ನ ನೆನಪು. ನಿನ್ನದೇ ದ್ಯಾನ. ಈ ಪ್ರೀತಿ ಎಂದರೇ ಹೀಗೆನಾ? ಎಂದು ನನ್ನನ್ನು ನಾನೇ ಹಲವು ಬಾರಿ ಕೇಳಿಕೊಂಡಿದ್ದೇನೆ.
ಇಂದಿನ ಈ ಮುಂದುವರಿದ ವೇಗದ ಮೊಬೈಲ್ ಪ್ರಪಂಚದಲ್ಲೂ ನೀನನ್ನು ದಿನಕ್ಕೆ ನೂರು ಬಾರಿ ಕಾಲು ಮಾಡಿ ನಿನ್ನನ್ನೊಡನೆ ಮಾತನಾಡಬಹುದು. ಆದರೆ ನಾನು ಅದೇ ಹಳೆಯ ನಮ್ಮ ಕನ್ನಡದ ಕಪ್ಪು ಬಿಳುಪಿನ ಚಿತ್ರದಲ್ಲಿ ಪ್ರೇಮಿ ತನ್ನ ಪ್ರೇಯಸಿಗೆ ಪತ್ರವನ್ನು ಬರೆಯುವ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ವಾರಕ್ಕೆ ಒಂದು ಪತ್ರ ಬರೆದು ಬರೆದು ನನ್ನಲ್ಲಿಯೇ ಇಟ್ಟುಕೊಂಡಿದ್ದೇನೆ. ಅದು ನಿನಗೆ ತಲುಪಿಸಲಾರದೆ. ಯಾಕೆಂದರೇ ನನಗೆ ಭಯ ಎಲ್ಲಿ ನಿನ್ನ ಓದಿಗೆ ನನ್ನ ಪ್ರೇಮದ ಕನವರಿಕೆ ಅಡ್ಡಿ ಮಾಡುವುದೋ ಎಂದು.
ಯಾಕೆ ಹೀಗೆ ಉತ್ತರವೇ ಇಲ್ಲ ನನ್ನಲ್ಲಿ!
ಆ ಎಲ್ಲ ೫೨ ಪತ್ರಗಳನ್ನು ನಿನಗೆ ಇಂದು ಕೊಡಬೇಕು.. ನಿನ್ನನ್ನು ಅದರಲ್ಲಿ ಹೇಗೆ ನಾನು ದ್ಯಾನಿಸಿದ್ದೇನೆ. ನನ್ನ ಕನಸು ನಿನ್ನ ಜೊತೆಯಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಜೀವನ ನಿನ್ನೊಡನೆ ಹೀಗೆ ಹೀಗೆ ಹಂಬಲದ ಬಣ್ಣ ಬಣ್ಣದ ಮಣಿಯನ್ನು ಪೊಣಿಸಿದ್ದೇನೆ. ಅದನ್ನು ಓದಿ ನೀನು ನನ್ನ ಬಗ್ಗೆ ಒಂದು ತುಂಟ ಕಿರು ನಗೆಯನ್ನು ಬಿರುವುದರಲ್ಲಿ ಸಂಶಯವಿಲ್ಲ. "ಹೀಗೆಲ್ಲಾ ಕಲ್ಪನೆಯನ್ನು ಮಾಡುವ ತಲೆಯನ್ನಾ ನಾನು ಪ್ರೀತಿಸಿದ್ದು?" ಎಂದು ನೀ ಆಶ್ಚರ್ಯಪಡುವುದರಲ್ಲಿ ನನಗೆ ಯಾವುದೇ ಸಂಶಯವಿಲ್ಲ.
ಗೊತ್ತಾ ನಾಳೆ ನಿನ್ನ ಹುಟ್ಟಿದ ದಿನ. ಕಳೆದ ವರ್ಷ ನಿನ್ನ ಬರ್ತಡೇಯನ್ನು ಸರಿಯಾಗಿಯೇ ಸಲೇಬರೇಟ್ ಮಾಡಕ್ಕೆ ಆಗಲಿಲ್ಲ. ನೀನು ನಿನ್ನ ಪರೀಕ್ಷೆ ಆಗೇ ಹೀಗೆ ಎಂದು ಹೇಳಿ ನನ್ನನ್ನು ಬೇಟಿ ಮಾಡಲು ಅವಕಾಶವನ್ನೇ ಕೊಡಲ್ಲಿಲ್ಲ. ಆದರೇ ಈ ಭಾರಿಯ ನಿನ್ನ ಜನ್ಮ ದಿನಾಚರಣೆಯನ್ನು ನನ್ನ ಕಲ್ಪನೆಯಂತೆ ನಾಳೆ ಒಂದು ದಿನ ನಿನ್ನನ್ನು ಬೆಂಗಳೂರಿನಿಂದ ೧೦೦ ಕಿ.ಮೀ ದೂರವಿರುವ ದಟ್ಟ ಕಾನನದ ಮದ್ಯಕ್ಕೆ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗಿ ಅಲ್ಲಿ ಪುಟ್ಟ ಕೇಕ್ ಇಟ್ಟು ನಿನ್ನ ಕೈಯಿಂದ ಕತ್ತರಿಸಬೇಕು ಎಂದು ಕೊಂಡಿದ್ದೇನೆ. ನನಗೆ ಗೊತ್ತು ಬಂದೇ ಬರುತ್ತೀಯಾ ಅಂತಾ.
ಇಂದು ಈಗ ಬರೆಯುತ್ತಿರುವ ಈ ವರುಷದ ಕೊನೆಯ ಪತ್ರವನ್ನು ಬರೆಯುವ ಈ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಖುಷಿಯೊ ಖುಷಿ.
ನೀನು ಇನ್ನೂ ಇನ್ನೂ ಸುಂದರವಾಗಿ ಕಾಣುತ್ತಿರುವೆಯೋ ಅಥವಾ ಪರೀಕ್ಷೆ, ಓದು, ಕ್ಲಾಸ್ ಎಂಬುದರಲ್ಲಿ ತುಂಬ ಸೂರಗಿ ಹೋಗಿದ್ದಿಯೋ ಮುಖತಃ ನೋಡಿಯೇ ತಿಳಿಯಬೇಕು. ನಾನಾದರೂ ನನ್ನ ಮನಸಿನ ಕನವರಿಕೆಗಳನ್ನು ವಾರಕ್ಕೆ ಒಂದು ಪತ್ರ ಬರೆದು ಬರೆದು ನನ್ನ ಮನಸ್ಸನ್ನು ಹಗುರ ಮಾಡಿಕೊಂಡಿದ್ದೇನೆ. ನೀನೋ ಈ ಬರವಣಿಗೆ ಎಂದರೇ ಮೈಲು ದೂರ. ನಿನಗೂ ನನ್ನನ್ನು ಕಾಣಬೇಕು ಎಂಬ ಕಾತುರತೆ ಎಷ್ಟು ಇದೆ ಎಂಬುದು ನೀ ನಿನ್ನ ಮನೆಗೆ ಹೋಗುವ ಮುನ್ನವೇ ನನ್ನನ್ನು ಬೇಟಿ ಮಾಡುತ್ತೇನೆ ಎಂದಾಗಲೇ ಗೊತ್ತಾಯಿತು.
ನೆನಪಿದೇಯ ನಾನು ನಿನ್ನನ್ನು ಅಂದು ಅದೇ ಕಾಲೇಜಿನಲ್ಲಿ ಮೊದಲ ಸಲ ಪರಿಚಯವಾದಗಿನ ಕ್ಷಣ... ನನಗೊಂತೂ ಅಂದೇ ಅನಿಸಿಬಿಟ್ಟಿತು.. ಯಾವ ಶಿಲ್ಪಿಯ ಕೈಚಳಕ ಈ ಚೆಲುವಿನ ಪುತ್ತಳಿಯ ಚಿತ್ತಾರಕ್ಕೆ ಅನಿಸಿತ್ತು. ನಿನ್ನ ರೂಪಕ್ಕೆ ನಾನು ಸೋತೇ ಅಂದರೇ ಅರ್ಧ ಸತ್ಯವಾಗುತ್ತದೆ. ಅದರೋ ದಿನ ಕಳೆದ ಮೇಲೆ ಸ್ಪಲ್ಪ ಸ್ವಲ್ಪವೇ ನಿನ್ನ ಗುಣಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಯಾಕೋ ನೀನೇ ನನಗೆ ಸರಿಯಾದವಳು.. ಪ್ರೀತಿ ಮಾಡಿದರೇ ಇವಳನ್ನೇ ಮಾಡಬೇಕು... ಎಂಬ ನಿರ್ಧಾರಕ್ಕೆ ಬರಲು ಶುರುಮಾಡಿದೆ.
ನಿನ್ನನ್ನು ಕಂಡರೇ ಇಡೀ ಕಾಲೇಜು ಮಂತ್ರ ಮುಗ್ಧ. ಹೀಗೆ ಇರುವಾಗ ಈ ಹುಡುಗಿ ನನ್ನನ್ನು ಏನಕ್ಕಾಗಿ ಪ್ರೀತಿಸುವಳು ಎಂಬ ಸಂಶಯದ ಒಂದು ಎಳೆ ಮನದಲ್ಲಿ ಬಂದಿದ್ದಂತೂ ನಿಜ. ಆದರೋ ಏನೋ ಒಂದು ದೂರದ ಭರವಸೆ ನನ್ನ ಮನದಲ್ಲಿ ಇತ್ತು. ನನಗೊಂತೂ ನಿನ್ನ ಬಗ್ಗೆ ಏನೇಂದರೇ ಏನು ಗೊತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಈ ಹುಡುಗಿ ಈಗಾಗಲೇ ಯಾರಿಗಾದರೂ ಮನಸ್ಸನ್ನು ಕೊಟ್ಟಿರಬಹುದಾ.. ಇಲ್ಲವಾ.. ಹೇಗೆ ತಿಳಿಯುವುದು ಎಂಬುದೇ ದೊಡ್ಡ ಪ್ರಶ್ನೆಯಾಗಿತ್ತು. ಆದರೂ ನೀ ಇರುವ ರೀತಿ, ನಿನ್ನ ಮಾತು ಕತೆ, ನಡಾವಳಿಯಿಂದ ನನಗನಿಸಿತು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ! ಅಂತಾ!
ಆದರೋ ನಿನ್ನ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಈ ಲವ್, ಮದುವೆ ಇದರ ಬಗ್ಗೆ ಯಾವ ಕಲ್ಪನೆ ಇದೆಯೋ ಹೇಗೆ ತಿಳಿಯುವುದು.. ಎಂಬುದು ಆ ಒಂದು ಕೊನೆಯ ವರ್ಷದ ನನ್ನ ಮನವನ್ನು ಕಾಡಿದ ಬಹು ದೊಡ್ಡ ಚಿಂತೆ... ಓದು ಮುಕ್ಕಾಲಾಯಿತು... ಇದಕ್ಕೆ ಕಾರಣ ನೀನೆ... ಅದಕ್ಕೆ ನನ್ನ ಸ್ಕೋರ್ ಎಲ್ಲ ಹಿಂದಿನ ವರ್ಷಗಳಿಗಿಂತ ಹಿಂದಕ್ಕೆ ಹೋಯಿತು. ಆದರೋ ಅದು ನಿನಗಾಗಿ ತಾನೇ. ಇರಲಿ ಬಿಡು.
ಹೀಗೆ ಇರುವಾಗಲೇ ತಾನೇ ನೀನೆ ಒಂದು ದಿನ.. ಮುಂದೆ ಏನೋ ಮಾಡುತ್ತೀರಾ.. ಓದು ಮುಗಿಯಿತು.. ಕೆಲಸ.. ಮದುವೆ ಹೀಗೆ ಏನು ಯೋಚನೆ ಎಂದು ಕೇಳಿದಾಗಲೇ ನನಗೆ ಅನಿಸಿದ್ದು.. ಓ ಪರವಾಗಿಲ್ಲಾ ನೀನು ಇಷ್ಟೊಂದು ಯೋಚನೆಯನ್ನು ನನ್ನ ಬಗ್ಗೆ ಯೋಚಿಸಿದ್ದೀಯಾ ಅನಿಸಿತ್ತು. ಮತ್ತು ಅಂದೇ ಅಂದು ಕೊಂಡೇ ನೀನು ಸಹ ನನ್ನ ಬಗ್ಗೆ ಚಿಕ್ಕ ಒಲವನ್ನು ಹೊಂದಿದೀಯ ಎಂದು. ಆದರೇ ಹುಡುಗಿಯರು ಎಲ್ಲಿ ತಮ್ಮ ಮನಸ್ಸಿನ ಈ ಮಾತನ್ನು ಮೊದಲು ಹೇಳುತ್ತಾರೆ?
ಅನಂತರ ನಾನು ನನ್ನ ಹಾಸ್ಟೆಲ್ ಖಾಲಿ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ನನ್ನ ಊರಿಗೆ ಬಂದ ಮೇಲೆ ಆ ನನ್ನ ಮೊದಲ ಪ್ರೇಮ ಪತ್ರದಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಒಂದು ಕೋರಿಕೆಯನ್ನು ನಿನ್ನ ಮುಂದೆ ಇಟ್ಟಿದ್ದು. ಅದಕ್ಕೆ ನೀನು ಸಮ್ಮತಿಸಿದ್ದು..... ಹೀಗೆ ಹೀಗೆ ನಾಲ್ಕು ವರುಷಗಳು ಅಬ್ಬಾ ಅಬ್ಬಾ.. ನಾಲ್ಕು ದಶಕಗಳೇ ಸರಿ ನನಗೆ.
ನಾವಂತೋ ಬೇರೆ ಪ್ರೇಮಿಗಳ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಪಾರ್ಕನಲ್ಲಿ ಸುತ್ತಲಿಲ್ಲ. ಹೆಗಲಿಗೆ ಹೆಗಲು ಹಾಕಿಕೊಂಡು ನಡುವನ್ನು ಬಳಸಿ ಸುತ್ತಲಿಲ್ಲ. ಮಾತು ಮಾತು ಬರೀ ಮಾತನ್ನೇ ಆಡಲಿಲ್ಲ. ಜೊತೆಯಲ್ಲಿ ಸಿನಿಮಾ ನೋಡಲಿಲ್ಲ. ಎಸ್. ಎಂ. ಎಸ್ ಚಾಟಿಂಗ್. ಪೋನ್. ಐ ಲವ್ ಯು. ಉಂ ಹೀಗೆ ಯಾವುದೊಂದನ್ನು ಮಾಡಲಿಲ್ಲ. ನನಗೆ ಆಶ್ಚರ್ಯವಾಯಿತು. ಹೀಗೂ ಒಂದು ಪ್ರೀತಿ ಉಂಟಾ? ಅದಕ್ಕೆ ನೀನೇ ಉತ್ತರ!
ಇಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಆಗಲೇ ಹುಡುಗಿಯನ್ನು ಹುಡುಕಲು ಶುರು ಮಾಡಿಬಿಟ್ಟಿದ್ದರು. ಮೊದಲು ಮದುವೆಯಾಗು... ಆಮೇಲೆ ಕೆಲಸ ಹುಡುಕು.. ಎಂಬ ಮಾತು.. ನಾನು ಮೊದಲು ಕೆಲಸ ಆಮೇಲೆ ನೋಡಿದರಾಯಿತು.. ಕೆಲಸವೋ ಆರೇ ತಿಂಗಳಲ್ಲಿ ಸಿಕ್ಕಿ ಬಿಡುವುದೇ.. ಅನಂತರದ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ನಾನು ಹೇಳಿರುವ ಸುಳ್ಳುಗಳಿಗೆ ಕೊನೆ ಮೊದಲಿಲ್ಲ. ನಿನ್ನ ಓದು ಮುಗಿಯಲು ಇನ್ನೂ ನಾಲ್ಕು ವರ್ಷಗಳು ಬೇಕು. ಅಲ್ಲಿಯವರೆಗೂ ನಾನು ನಮ್ಮ ಮನೆಯವರನ್ನು ತಡೆ ಇಡಿಯಬೇಕು.
ನಾಡಿದ್ದು. ನಿನ್ನ ಹುಟ್ಟು ಹಬ್ಬದ ದಿನದ ನಂತರ ನಿನ್ನನ್ನು ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗಿ ನನ್ನ ಹೆತ್ತವರ ಮುಂದೆ ಇವಳೇ ನಿಮ್ಮ ಸೊಸೆ ಎನ್ನಬೇಕು ಅಂದು ಕೊಂಡಿದ್ದೇನೆ.
ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ ಅವರುಗಳು ಹೇಗೆ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯಿಸುವರು. ಆದರೂ ನನಗೆ ನಂಬಿಕೆಯಿದೆ. ಅವರುಗಳು ಇಷ್ಟಪಡುವ ರೀತಿಯಲ್ಲಿಯೇ ನೀನು ಇರುವೆ ಎಂದು.
ನಿನ್ನ ಮನೆಯವರ ಬಗ್ಗೆ ಮೊದಲೇ ನೀನು ಹೇಳಿದ್ದಿಯಲ್ಲಾ.. ಅವರುಗಳ ಅಭ್ಯಂತರ ಏನೂ ಇಲ್ಲ ಎಂದು... ತುಂಬ ಸಂತೋಷವಾಗಿತ್ತು. ಅಂದು ನೀನು ನಿನ್ನ ಹೆತ್ತವರ ಬಗ್ಗೆ ಹೇಳಿದಾಗ. ಈಗಲೂ ಇಂಥವರು ಇದ್ದಾರೆಯೇ ಎಂದು. ಹ್ಯಾಪೀ ಪ್ಯಾಮೀಲಿ.
ನಿನ್ನ ಸ್ವಾಗತಕ್ಕಾಗಿಯೇ ಎಂಬಂತೆ ನನ್ನ ಕನಸಿನ ಪುಟ್ಟ ಆರಮನೆಯನ್ನು ಯಾವ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಇಲ್ಲಿ ನಾನು ಸಜ್ಜು ಗೊಳಿಸಿದ್ದೇನೇ ಅಂದರೇ ನೀನೇ ಅಶ್ಚರ್ಯಪಡುತ್ತಿಯಾ. ನೀನು ಹೇಳಿದ ಕನಸಿನ ಮನೆ ನಮ್ಮದಾಗಲಿ ಎಂಬ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲಾ ಸಾಮಾನುಗಳು ಸರಜಾಮುಗಳನ್ನು ತಂದು ಚೊಕ್ಕವಾಗಿ ಜೊಡಿಸಿದ್ದೇನೆ. ನೀನು ಕಾಲು ಇಟ್ಟ ಮೇಲೆ ನಿನ್ನ ಕೈಗೆ ಈ ನನ್ನ ಆರಮನೆಯನ್ನು ಇಟ್ಟು ಬಿಟ್ಟು ನಾನು ಹಗುರಾಗ ಬೇಕು.
ನನಗೆ ಗೊತ್ತು ನೀನಗೆ ಅಡಿಗೆ ಮಾಡಲು ಏನಂದರೇ ಏನೂ ಬರುವುದಿಲ್ಲ ಎಂದು. ಆದರೂ ನನ್ನ ಕೈಯ ನಳಪಾಕದ ಸವಿಯಲಂತೊ ಯಾವುದೇ ಅಡ್ಡಿಯಿಲ್ಲ. ಕೆಲವೇ ದಿನ ನೀನು ನನ್ನಿಂದ ಎಲ್ಲಾ ಮುಖ್ಯ ಅಡಿಗೆಯ ತಯಾರಿಯನ್ನು ಕಲಿದೆ ಕಲಿಯುತ್ತಿಯಾ.
ಉಫ್!!
ಸುಮ್ಮನೇ ಏನು ಏನೋ ರಂಗು ರಂಗಿನ ಕನಸನ್ನು ಪುನಃ ಪತ್ರದಲ್ಲಿಯೇ ಚಿತ್ರಿಸುತ್ತಿದ್ದೇನೆ. ಇನ್ನೂ ಏನೂ ನೀನೇ ನನ್ನ ಎದುರಿಗೆ ಬರುತ್ತಿದ್ದೀಯ. ಇನ್ನೂ ಕೆಲವೆ ಗಂಟೆಗಳು. ಹೇಗೆ ನಿನ್ನನ್ನು ರೀಸಿವ್ ಮಾಡಲಿ ಎಂಬುದನ್ನು ಯೋಚಿಸಬೇಕು. ಸಮ್ ಥೀಂಗ್ ಡೀಪರೇಂಟ್ ಆಗಿರಬೇಕು.. ನೋಡುತ್ತಿರು.. ಅದು ನಿನ್ನ ಮೊದಲ ಬೇಟಿಯ ಅಂದಿನ ಅಚ್ಚರಿಯ ಮಟ್ಟಕ್ಕೆ ಇಂದು ನಿನ್ನನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗಲಿದೆ.
ಆ ನಿನ್ನ ಜೀವಂತ ನಗು.. ಆ ನಿನ್ನ ಮುಗ್ಧವಾದ ಗುಳಿ ಕೆನ್ನೆಯನ್ನು ಒಂದು ವರುಷದ ನಂತರ ನೋಡುವ ಕಾಲ ಮತ್ತೆ ಬಂದಿದೆ... ಏನೋ ಸಂತೋಷ ಕಣಮ್ಮಾ!!
ಸಿಗೋಣ..
ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ.
ಚಿರಂತ್.
ಕಾಮೆಂಟ್‌ಗಳಿಲ್ಲ:
ಕಾಮೆಂಟ್‌ ಪೋಸ್ಟ್ ಮಾಡಿ